Dochodząc do końca parku można dostrzec budynki dawnego pałacu królewskiego a obecnie muzeum Luwr
Park Tuilerie graniczy ze słynnym muzeum
Tutaj jedno z jego skrzydeł: Pavillon de Flore, którego budowlę rozpoczęto w 1595 roku i do czasu przejęcia go przez muzeum gościł wielu znanych ludzi (znajdowały się tam apartamenty Marii Antoniny, papież Pius VII przebywał tam w czasie przygotowań do koronacji Napoleona I) a także był domem dla wielu organizacji w tym niesławnego Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego
Całość natomiast trudno objąć wzrokiem...
Pavillon de Flore
Ostatnie spojrzenie na zimowe aleje Parku Tuilerie
Na placu Place du Carrousel, będącego częścią Luwru a ściślej leżącego pomiędzy jego skrzydłami Pavillon de Flore (widoczne na zdjęciu) i Pavillon de Marsan widać jak bardzo jest to rozbudowany kompleks
Luwr to jedno z największych muzeów na świecie i oczywiście najczęściej odwiedzane muzeum spośród wszystkich na świecie. W kompleksie budynków o całkowitej powierzchni 60 600 metrów kwadratowych znajduje się około 35 tysięcy dzieł sztuki od czasów najdawniejszych po połowę XIX wieku. Muzeum znajduje się w Pałacu Luwru znanym już w średniowieczu. U schyłku XII wieku, król Filip II August wzniósł w tym miejscu zamek warowny. W drugiej połowie XIV wieku Karol V Mądry uczynił z zamku rezydencję królewską. W XVI wieku FranciszekI zamienił tę budowlę w monumentalny renesansowy pałac. W 1672, Ludwik XIV przeprowadził się do Wersalu, natomiast w Luwrze zostawił bogatą kolekcję dzieł sztuki antycznej. Podczas rewolucji francuskiej zgromadzenie narodowe wydało dekret o zamienieniu pałacu na muzeum, które zostało otwarte 10 sierpnia 1793 roku. W 2008 roku zbiory Luwru podzielono na osiem kategorii, każdej z nich przypada odrębny dział. Są to Działy: Starożytnego Egiptu, Starożytnego Bliskiego Wschodu, Starożytnej Grecji, Starożytnego Rzymu, Sztuki Islamu, Rzeźby, Malarstwa, Rzemiosła Artystycznego, Rysunku i Grafiki.
Jedyne zdjęcie Piramidy Luwru jakie posiadamy...(niestety nie posiadamy zdjęcia kolejki oczekujących do muzeum ale to w jednym zdjęciu nie zostałoby ujęte)
Nie mieliśmy w planach oczekiwania może nawet kilkugodzinnego na wejście do muzeum, czas spędzony na mieście bardziej nas radował. Na wejścia do najpopularniejszych miejsc należy przeznaczyć kilka dni dodatkowych. Postanowiliśmy delektować się miastem z ulicy tym razem i przemknęliśmy między tłumami Luwru. A wracając do piramidy, pomysłodawcą był François Mitterrand jeden z najpopularniejszych prezydentów Francji (obok de Gaulle'a). Pod piramidą znajduje się główny hall wejściowy do muzeum, z którego prowadzą trzy podziemne ścieżki do poszczególnych skrzydeł pałacu. Półpiętro każdej z nich zadaszone jest dodatkową małą piramidką. Ukończona w 1989 roku.
Opuszczając Place du Carrousel, kilkadziesiąt kroków dalej docieramy do Sekwany. Stąd widzimy już Katedrę Notre Dame (na wprost) i Akademię Francuską - Institut de France (po prawej). Zatem czeka nas spacer wzdłuż brzegów paryskiej rzeki
Stojąc po drugiej stronie Sekwany widać ciągnące się budynki Luwru
Wraz ze skrzydłem do którego dotarliśmy na początku - Pavillon de Flore
Dopiero na wysokości kolejnego mostu (Pont des Arts) widać zakończenie budynku muzeum
Tuż za mostem pojawia się jedna z dwóch wysp na Sekwanie -Île de la Cité i to tutaj znajduje się słynna gotycka katedra Notre-Dame. Wyspa połączona jest ośmioma mostami w tym najstarszym paryskim istniejącym mostem Pont Neuf (Nowy Most) - poniżej
Kamień węgielny pod jego budowę położył w 1578 roku król Francji Henryk III (wcześniej król Polski jako Henryk Walezy), budowę zakończył Henryk IV w roku 1604. Most powstał, aby ułatwić komunikację pomiędzy Luwrem a opactwem St-Germain-des-Pres. Konstrukcja mostu nigdy nie została zmieniona, nawet drewniane słupy wspierające fundamenty są oryginalne (zdjęcie z wyspy)
Idąc w stronę wyspy (widoczna po lewej)
Widok na most Pont des Arts stojąc na krańcach wyspy
Oraz na most Pont Neuf
Panie i Panowie... Katedra Notre-Dame i kolejna niekończąca się kolejka
Jedna z najbardziej znanych katedr na świecie dzięki powieści Victora Hugo "Dzwonnik z Notre Dame". Tłumaczenie jej nazwy to Nasza Pani i odnosi się do Matki Boskiej. Jej budowa trwała 180 lat (1163-1345)
Katedra ma 130 metrów długości, 48 metrów szerokości, wysokość sklepienia w głównej nawie przekracza 35 metrów. Iglica z drzewa obitego ołowianą blachą ma 40 metrów wysokości
Ważnym elementem Notre Dame są witraże i rozety, tutaj jedna od strony południowej. Innym bardzo ważnym elementem katedry są dzwony, w północnej wieży są aż cztery wytopione z brązu. Największy z nich waży 1915 kg, najmniejszy 763 kg. W wieży południowej znajduje się ważący 13 ton dzwon Bourdon. Dzwony dzwonią trzy razy dziennie, a Bourdon tylko na wielkie święta
