Kolejny dzień powitał nas śniegiem a ściślej kilkuminutowymi opadami.
Śnieg nie należy do stałej zimowej "dekoracji" Paryża więc miło było obserwować to zjawisko
Kolejny zimowy dzień tym razem z białym dodatkiem już w nowym roku
(był to pierwszy dzień ze śniegiem w mieście tamtej zimy)
Wypełnione roślinami niektóre tarasy delikatnie posypane śniegiem, jak widać paryżanie starają się zrobić wszystko by metropolia w ich zaciszu domowym nie była tylko kamienną przestrzenią
(nocowaliśmy w centrum miasta w okolicach Place de Clichy)
Białe ławki, poranna cisza i kolejna karuzela czekająca być może na lepszą porę roku.
Przyznać trzeba, że szerokie aleje, ulice i duża liczba placów na pewno zachęcały do takiego wypełniania przestrzeni
Jeśli natkniecie się na szyld Monceau Fleurs pamiętajcie, że to najlepiej zaopatrzony sklep z kwiatami i generalnie roślinami ze wszystkich kontynentów (lider we Francji i wchodzący na rynki światowe) a spacerując ulicami miasta broniącego się przed atakami zimy gdzie drzewa tylko konarami przypominają drzewa, miejsce to staje się prawdziwą tęczą na horyzoncie ulic miasta
Kolorowa paryska zima
Docieramy do dzielnicy La Defense, czyli takiego paryskiego mini Manhattanu a ściślej nowoczesnej dzielnicy biurowo-mieszkalno-handlowej
Dzielnica otrzymała swoją nazwę od pomnika La Défense de Paris, który wybudowano w 1883 r. dla upamiętnienia żołnierzy, którzy bronili Paryża w czasie wojny prusko-francuskiej. Przed budową dzielnicy tereny te stanowiły przemysłowe przedmieście Paryża, zdominowane przez zakłady przemysłowe, hale handlu hurtowego i nawet kilka gospodarstw rolniczych
Widoczny pośrodku łuk Grande Arche (Wielki Łuk Braterstwa) określany jako dwudziestowieczna wersja Łuku Triumfalnego. tym razem nie dla upamiętnienia zwycięstw nad wrogiem, ale dla uczczenia ludzkości i idei humanitarnych. Grande Arche był budowany w latach 1982-1990. Grande Arche jest prawie doskonałym sześcianem (szerokość: 108 m, wysokość: 110 m, głębokość: 112 m). Znajduje się w jednej linii z Łukiem Triumfalnym
Kilka minut później zostawiając wieżowce i zmierzając w kierunku Lasku Bulońskiego zupełnie inne obrazy miasta
Lasek Buloński to park o powierzchni 846 hektarów powstały w miejscu gdzie rosły lasy dębowe (już w 717 roku wzmianka o tym terenie pojawia się z kronikach). Dawniej wykorzystywany do urządzania dworskich zabaw plenerowych, także jako teren łowiecki dopiero Ludwik XVI kazał udostępnić go wszystkim. Od tej pory Lasek stał się jednym z najbardziej popularnych terenów wypoczynkowych Paryżan. Napoleon III Bonaparte przekształcił go w park, a w 1929 roku Lasek wszedł w granice Paryża
Spacerować można tutaj godzinami zupełnie zapominając o wielkim mieście
Tylko wychodząc na obrzeża Lasku możemy sobie przypomnieć o obecności dużego miasta
